Ja,| Jan, ujrzałem anioła, zstępującego z nieba,| który miał klucz do Czeluści i wielki łańcuch w ręce.|| I pochwycił Smoka,| Węża starodawnego, którym jest Diabeł i Szatan,| i związał go na tysiąc lat.|| I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył,| by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni.|| A potem ma być na krótki czas uwolniony.|||

I ujrzałem trony – a na nich zasiedli sędziowie,| i dano im władzę sądzenia|| – i ujrzałem dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla słowa Bożego,| i tych, którzy pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi,| i nie wzięli sobie znamienia na czoło ani na rękę.| Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem.|||

Potem ujrzałem wielki biały tron| i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekły ziemia i niebo,| a miejsca dla nich nie znaleziono.| I ujrzałem umarłych – wielkich i małych| – stojących przed tronem,| a otwarto księgi.|| I inną księgę otwarto, która jest księgą życia.| I osądzono zmarłych| z tego, co w księgach zapisano,| według ich czynów.|| I morze wydało zmarłych, co w nim byli,| i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli,| i każdy został osądzony według swoich czynów.|| A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia.| To jest śmierć druga – jezioro ognia.| Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia,| został wrzucony do jeziora ognia.|||

I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową,| bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły,| i morza już nie ma.|||

I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem| zstępujące z nieba od Boga,| przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.|||

Rzekł Siedzący na tronie: |«Oto wszystko czynię nowe».|| I mówi: «Napisz:| Słowa te wiarygodne są i prawdziwe».|||

I rzekł mi: «Stało się.|| Jam Alfa i Omega,| Początek i Koniec.|| Ja spragnionemu| dam darmo pić ze źródła wody życia.|| Zwycięzca to odziedziczy| i będę dla niego Bogiem,| a on dla Mnie będzie synem».|||

Jezus powiedział do swoich Apostołów:|

«Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało,| lecz duszy zabić nie mogą.|| Bójcie się raczej| Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle.|||

Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa?| A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego| nie spadnie na ziemię.|| U was zaś nawet włosy na głowie| wszystkie są policzone.|| Dlatego nie bójcie się:| jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.|||

Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi,| przyznam się i Ja przed moim Ojcem,| który jest w niebie.|| Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi,| tego zaprę się i Ja| przed moim Ojcem, który jest w niebie».|||

Ja,| Jan, ujrzałem anioła, zstępującego z nieba,| który miał klucz do Czeluści i wielki łańcuch w ręce.|| I pochwycił Smoka,| Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan,| i związał go na tysiąc lat.|| I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył,| by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni.|| A potem ma być na krótki czas uwolniony.|||

I ujrzałem trony, a na nich zasiedli sędziowie,| i dano im władzę sądzenia,|| i ujrzałem dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla Słowa Bożego,| i tych, którzy pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi| i nie wzięli znamienia na czoło swe ani na rękę.| Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem.|||

Potem ujrzałem wielki biały tron| i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo,| a miejsca dla nich nie znaleziono.| I ujrzałem umarłych, wielkich i małych| stojących przed tronem,| a otwarto księgi.|| I inną księgę otwarto, która jest księgą życia.| I osądzono zmarłych| z tego, co w księgach zapisano,| według ich czynów.|| I morze wydało zmarłych, co w nim byli,| i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli,| i każdy został osądzony według swoich czynów.|| A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia.| To jest śmierć druga, jezioro ognia.| Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia,| został wrzucony do jeziora ognia.|||

I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową,| bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły| i morza już nie ma.|||

I Miasto Święte, Jeruzalem Nowe, ujrzałem| zstępujące z nieba od Boga,| przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.|||

«Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa.|| Gdy widzicie, że wypuszczają pąki,| sami poznajecie, że już blisko jest lato.|| Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje,| wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże.|| Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.|||

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».|||