Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon| w Jerozolimie,|| nie będziesz gorzko płakał.|| Rychło okaże ci On łaskę| na głos twojej prośby.| Ledwie usłyszy, odpowie ci.|||

Choćby ci Pan dał chleb ucisku i wodę utrapienia,| twój Nauczyciel już nie odstąpi,| a oczy twoje patrzeć będą| na twego Mistrza.|| Twoje uszy| usłyszą słowa rozlegające się za tobą:| «To jest droga, idźcie nią!»,| jeśli chciabyś iść na prawo lub na lewo.|||

On ześle deszcz na zboże, którym obsiejesz rolę,| a pokarm z plonów ziemi| będzie soczysty i pożywny.|| Twoje trzody| będą się pasły w owym dniu| na rozległych łąkach.| Woły i osły obrabiające rolę| żreć będą paszę dobrze przyprawioną,| która została starannie przewiana.|||

Dojdzie do tego, że na każdej wysokiej górze| i na każdym wyniosłym pagórku| będą strumienie płynących wód| na czas wielkiej rzezi,| gdy padną warownie.|| Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne,| a światło słońca| stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni,| w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu| i uleczy jego sińce po razach.|||

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski.| Nauczał w tamtejszych synagogach,| głosił Ewangelię o królestwie| i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.||

A widząc tłumy,| litował się nad nimi,| bo byli znękani i porzuceni,| jak owce niemające pasterza.|| Wtedy rzekł do swych uczniów:| «Żniwo wprawdzie wielkie,| ale robotników mało.|| Proście Pana żniwa,| żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».|||

Wtedy przywołał do siebie| dwunastu swoich uczniów| i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi,| aby je wypędzali| i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.|||

Tych to Dwunastu| wysłał Jezus i dał im takie wskazania:| «Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela.|| Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.|| Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych,| oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy.|| Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».|||

Nie jest dla mnie powodem do chluby| to, że głoszę Ewangelię.|| Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku.|| Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii.|| Gdybym to czynił z własnej woli, miałbym zapłatę,|| lecz jeśli działam nie z własnej woli,| to tylko spełniam obowiązki szafarza.|||

Jakąż przeto mam zapłatę?| Otóż tę właśnie, że głosząc Ewangelię bez żadnej zapłaty,|| nie korzystam z praw, jakie mi daje Ewangelia.|||

Tak więc nie zależąc od nikogo,| stałem się niewolnikiem wszystkich,|| aby tym liczniejsi| byli ci, których pozyskam.|||

Dla słabych stałem się jak słaby,| by pozyskać słabych.|| Stałem się wszystkim dla wszystkich,| żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych.|| Wszystko zaś czynię dla Ewangelii,| by mieć w niej swój udział.|||

Po swoim zmartwychwstaniu| Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich:| «Idźcie na cały świat| i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.|| Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony;|| a kto nie uwierzy, będzie potępiony.|| Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą:|| W imię moje złe duchy będą wyrzucać,| nowymi językami mówić będą;| węże brać będą do rąk,| i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić.|| Na chorych ręce kłaść będą| i ci odzyskają zdrowie».|||

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba| i zasiadł po prawicy Boga.|| Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie,|| a Pan współdziałał z nimi| i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.|||

Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon| w Jerozolimie,|| nie będziesz gorzko płakał.|| Rychło Bóg okaże ci łaskę| na głos twojej prośby.| Ledwie usłyszy, odpowie ci.|||

Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia,| twój nauczyciel już nie odstąpi,| ale oczy twoje patrzeć będą| na twego mistrza.|| Twoje uszy| usłyszą słowa rozlegające się za tobą:| «To jest droga, idźcie nią!»,| gdybyś zboczył| na prawo lub na lewo.|||

On użyczy deszczu| na twoje zboże, którym obsiejesz rolę,| a chleb z urodzajów gleby| będzie soczysty i pożywny.|| Twoja trzoda| będzie się pasła w owym czasie| na rozległych łąkach.| Woły i osły obrabiające rolę| żreć będą paszę dobrze przyprawioną,| która została przewiana opałką i siedlaczką.|||

Przyjdzie do tego, iż po wszystkich wysokich górach| i po wszystkich wzniesionych pagórkach| znajdą się strumienie płynących wód| na czas wielkiej rzezi,| gdy upadną warownie.|| Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne,| a światło słońca| stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni,| w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu| i uleczy jego sińce po razach.|||

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski.| Nauczał w tamtejszych synagogach,| głosił Ewangelię królestwa| i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.||

A widząc tłumy ludzi,| litował się nad nimi,| bo byli znękani i porzuceni,| jak owce nie mające pasterza.|| Wtedy rzekł do swych uczniów:| «Żniwo wprawdzie wielkie,| ale robotników mało.|| Proście więc Pana żniwa,| żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».|||

Wtedy przywołał do siebie| dwunastu swoich uczniów| i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi,| aby je wypędzali| i leczyli| wszelkie choroby i wszelkie słabości.|||

Tych to Dwunastu| wysłał Jezus, dając im następujące wskazania:| «Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela.|| Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.|| Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych,| oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy.|| Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».|||