Ja, Jan,| ujrzałem na prawej dłoni Zasiadającego na tronie| księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie|| opieczętowaną siedmiu pieczęcimi.|||

I ujrzałem potężnego anioła,|| obwieszczającego głosem donośnym:| «Kto godzien jest otworzyć księgę| i złamać jej pieczęcie?»|| A nie mógł nikt| – na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią| – otworzyć księgi ani na nią patrzeć.|| A ja bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny,| by księgę otworzyć ani na nią patrzeć.|||

I mówi do mnie jeden ze Starców: «Przestań płakać!| Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida,| tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci».|||

I ujrzałem między tronem z czterema Istotami żyjącymi a kręgiem Starców| stojącego Baranka, jakby zabitego,|| a miał siedem rogów i siedmioro oczu,| którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię.|| On poszedł, i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę.|| A kiedy wziął księgę,| cztery Istoty żyjące i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem,|| każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł,| którymi są modlitwy świętych.|| I taką nową pieśń śpiewają:| «Godzien jesteś wziąć księgę| i jej pieczęcie otworzyć,|| bo zostałeś zabity| i krwią Twoją nabyłeś dla Boga ludzi| z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu|| i uczyniłeś ich Bogu naszemu| królestwem i kapłanami,|| a będą królować na ziemi».|||

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy,| na widok miasta zapłakał nad nim|| i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień| to, co służy pokojowi!|| Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.|||

Bo przyjdą na ciebie dni,| gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem,| oblegną cię i ścisną zewsząd.|| Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą|| i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu| za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».|||

Ja, Jan,| ujrzałem na prawej ręce Zasiadającego na tronie| księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie|| zapieczętowaną na siedem pieczęci.|||

I ujrzałem potężnego anioła,|| obwieszczającego głosem donośnym:| «Kto godzien jest otworzyć księgę| i złamać jej pieczęcie?»|| A nie mógł nikt| na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią| otworzyć księgi ani na nią patrzeć.|| A ja bardzo płakałem, że nikt nie znalazł się godzien,| by księgę otworzyć ani na nią patrzeć.|||

I mówi do mnie jeden ze Starców: «Przestań płakać:| Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida,| by otworzyć księgę i siedem jej pieczęci».|||

I ujrzałem między tronem z czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców| stojącego Baranka jakby zabitego,|| a miał siedem rogów i siedmioro oczu,| którymi jest Siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię.|| I poszedł, i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę.|| A kiedy wziął księgę,| czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem,|| każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł,| którymi są modlitwy świętych.|| I taką nową pieśń śpiewają:| «Godzien jesteś wziąć księgę| i jej pieczęcie otworzyć,|| bo zostałeś zabity| i nabyłeś Bogu krwią Twoją ludzi| z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu|| i uczyniłeś ich Bogu naszemu| królestwem i kapłanami,|| a będą królować na ziemi».|||

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy,| na widok miasta zapłakał nad nim|| i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień| to, co służy pokojowi.|| Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.|||

Bo przyjdą na ciebie dni,| gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem,| oblegną cię i ścisną zewsząd.|| Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą|| i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu| za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».|||