Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni| na modlitwę o godzinie dziewiątej,| wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia.| Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną,| aby wstępujących do świątyni prosił o jałmużnę.|| Ten zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni,| prosił ich o jałmużnę.|||

   Lecz Piotr wraz z Janem| przypatrzywszy się mu powiedział: «Spójrz na nas».| A on patrzył na nich oczekując od nich jałmużny.||

   Piotr powiedział: «Nie mam srebra ani złota,| ale co mam, to ci daję:|| W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka,| chodź!»|||

   I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go.| A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach.| Zerwał się i stanął na nogach, i chodził,| i wszedł z nimi do świątyni,| chodząc, skacząc i wielbiąc Boga.|||

   A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga.| I rozpoznawali w nim tego człowieka,| który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać,| i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt| z powodu tego, co go spotkało.|||

   W owych dniach| Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła.|| Ściął mieczem Jakuba, brata Jana,| a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom,| uwięził nadto Piotra.| A były to dni Przaśników.|| Kiedy go pojmał, osadził w więzieniu| i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy,| zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi.|||

   Strzeżono więc Piotra w więzieniu,| a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga.|||

   W nocy, po której Herod miał go wydać,| Piotr, skuty podwójnym łańcuchem,| spał między dwoma żołnierzami,| a strażnicy przed bramą strzegli więzienia.|||

   Wtem zjawił się anioł Pański| i światłość zajaśniała w celi.| Trąceniem w bok obudził Piotra| i powiedział: «Wstań szybko!»| Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany.|||

   «Przepasz się i włóż sandały!» − powiedział mu anioł.||

   A gdy to zrobił, rzekł do niego:| «Narzuć płaszcz i chodź za mną!»|||

   Wyszedł więc i szedł za nim,| ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością;| zdawało mu się, że to widzenie.|| Minęli pierwszą i drugą straż| i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta.| Ta otwarła się sama przed nimi.| Wyszli więc, przeszli jedną ulicę| i natychmiast anioł odstąpił od niego.|||

   Wtedy Piotr przyszedł do siebie| i rzekł: «Teraz wiem na pewno,| że Pan posłał swego anioła| i wyrwał mnie z ręki Heroda| i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi».|||

   Oświadczam wam, bracia,| że głoszona przeze mnie Ewangelią nie jest wymysłem ludzkim.| Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka,| lecz objawił mi ją Jezus Chrystus.|| Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm,| jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży| i usiłowałem go zniszczyć,| jak w żarliwości o judaizm| przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu,| jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem| w zachowywaniu tradycji moich przodków.|||

   Gdy jednak spodobało się Temu,| który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją,| aby objawić Syna swego we mnie,| bym Ewangelię o Nim głosił poganom,| natychmiast, nie radząc się ciała i krwi| ani nie udając się do Jerozolimy,| do tych, którzy apostołami stali się pierwej niż ja,| skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku.|||

   Następnie, trzy lata później,| udałem się do Jerozolimy dla zapoznania się z Kefasem,| zatrzymując się u niego tylko piętnaście dni.|| Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów,| widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego.| A Bóg jest mi świadkiem,| że w tym, co tu do was piszę, nie kłamię.|||

   Oto słowo Boże.

Czytanie z Drugiego listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.

   Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: J 21, 17d
Panie, Ty wiesz wszystko,
Ty wiesz, że Ciebie miłuję.

 
EWANGELIA: J 21, 15-19 (LM VI, 162)

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

   Oto słowo Pańskie.