Szaweł ciągle jeszcze siał grozę| i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich.| Udał się do arcykapłana| i poprosił go o listy do synagog w Damaszku,| aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy| mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi,| jeśliby jakichś znalazł.|||

   Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku,| olśniła go nagle światłość z nieba.| A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos,| który mówił: «Szawle,| Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?»|||

   Powiedział: «Kto jesteś, Panie?»||

   A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.| Wstań i wejdź do miasta,| tam ci powiedzą, co masz czynić».|||

   Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia,| słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo.|| Szaweł podniósł się z ziemi,| a kiedy otworzył oczy, nic nie widział.| Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce.| Przez trzy dni nic nie widział| i ani nie jadł, ani nie pił.|||

   W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz.| Pan przemówił do niego w widzeniu: «Ananiaszu!».||

   A on odrzekł: «Jestem, Panie!»|

   A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą| i zapytaj w domu Judy| o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli».| (I ujrzał w widzeniu,| jak człowiek imieniem Ananiasz| wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał).||

   Odpowiedział Ananiasz: «Panie, słyszałem z wielu stron,| jak dużo złego wyrządził ten człowiek| świętym Twoim w Jerozolimie.|| I ma on także władzę od arcykapłanów| więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia».|||

   Odpowiedział mu Pan: «Idź,| bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie.| On zaniesie imię moje do pogan i królów,| i do synów Izraela.|| I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia».|||

   Wtedy Ananiasz poszedł.| Wszedł do domu, położył na nim ręce| i powiedział: «Szawle, bracie,| Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś,| przysłał mnie, abyś przejrzał| i został napełniony Duchem Świętym».|| Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok,| i został ochrzczony.| A gdy go nakarmiono, odzyskał siły.|||

   Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku| i zaraz zaczął głosić w synagogach,| że Jezus jest Synem Bożym.|||

   Wszyscy, którzy go słyszeli,| mówili zdumieni: «Czy to nie ten sam,| który w Jerozolimie prześladował wyznawców tego imienia| i po to tu przybył, aby ich uwięzić| i zaprowadzić do arcykapłana?»| A Szaweł występował coraz odważniej,| dowodząc, że Ten jest Mesjaszem,| i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku.|||

   Po trzech miesiącach pobytu na Malcie| odpłynęliśmy na okręcie aleksandryjskim z godłem Dioskurów,| który przezimował na wyspie.|| Przybywszy do Syrakuz, pozostaliśmy trzy dni.| Stąd płynąc wzdłuż wybrzeża| przybyliśmy do Regium| i po jednym dniu, gdy powiał wiatr południowy,| nazajutrz przybyliśmy do Puteoli.| Tam spotkaliśmy braci| i zostaliśmy na ich prośbę siedem dni.| Tak przybyliśmy do Rzymu.|||

   Tamtejsi bracia, dowiedziawszy się o nas,| wyszli nam naprzeciw| aż do Forum Appiusza i Trzech Gospód.|| Ujrzawszy ich, Paweł podziękował Bogu i nabrał otuchy.|||

   Gdyśmy weszli do Rzymu,| pozwolono Pawłowi mieszkać prywatnie| razem z żołnierzem, który go pilnował.|| Przez całe dwa lata pozostał w wynajętym przez siebie mieszkaniu| i przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili,| głosząc królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie| zupełnie swobodnie, bez przeszkód.|||

   Dziękujcie Ojcu,| który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości.| On uwolnił nas spod władzy ciemności|| i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna,| w którym mamy odkupienie,| odpuszczenie grzechów.|||

   On jest obrazem Boga niewidzialnego,| Pierworodnym wobec każdego stworzenia,|| bo w Nim zostało wszystko stworzone:| i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi,|| byty widzialne i niewidzialne,| czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze.|| Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.|| On jest przed wszystkim| i wszystko w Nim ma istnienie.|||

   I On jest Głową Ciała, to jest Kościoła.| On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych,| aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.|| Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia,|| i aby przez Niego i dla Niego znów pojednać wszystko ze sobą:| i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach,| wprowadziwszy pokój przez Krew Jego Krzyża.|||

   Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec| naszego Pana Jezusa Chrystusa;| który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym| na wyżynach niebieskich w Chrystusie.|| W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata,| abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.| Z miłości przeznaczył nas dla siebie| jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa,| według postanowienia swej woli,| ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.|||

   W Nim mamy odkupienie przez Jego krew,| odpuszczenie występków według bogactwa Jego łaski.| Szczodrze ją na nas wylał| w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,| przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli| według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął| dla dokonania pełni czasów,| aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie:| to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.|||

   W Nim dostąpiliśmy udziału my również,| z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego| zgodnie z zamysłem swej woli| po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu,| my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie.|| W Nim także i wy usłyszeliście słowo prawdy,| Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu.| W Nim również uwierzyliście| i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego,| który był obiecany.| On jest zadatkiem naszego dziedzictwa| w oczekiwaniu na ostateczne odkupienie,| które nas uczyni własnością Boga, ku chwale Jego majestatu.|||

   Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu| i powiedział do nich:

   «Idźcie na cały świat| i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.| Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony;| a kto nie uwierzy, będzie potępiony.|||

   Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą:| w imię moje złe duchy będą wyrzucać,| nowymi językami mówić będą;| węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić.| Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie»|||