Bardzo się rozradowałem w Panu,| że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie,|| bo istotnie staraliście się,| lecz nie mieliście do tego sposobności.|| Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku:|| ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie| w warunkach, w jakich jestem.|||

Umiem cierpieć biedę, umiem też korzystać z obfitości.|| Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony:| i być sytym, i głód cierpieć,| korzystać z obfitości i doznawać niedostatku.|| Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.|| W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku.|||

Wy, Filipianie, wiecie przecież,| że na początku głoszenia Ewangelii,| gdy opuściłem Macedonię,|| żaden z Kościołów poza wami jednymi| nie prowadził ze mną otwartego rachunku przychodów i rozchodów,|| bo do Tesaloniki nawet| raz i drugi przysłaliście na moje potrzeby.|| Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru,|| lecz pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro.|| Stwierdzam, że wszystko mam, i to w obfitości:|| jestem zaopatrzony,| otrzymawszy przez Epafrodyta od was wdzięczną woń,| ofiarę przyjemną, miłą Bogu.|||

A Bóg mój według swego bogactwa|| zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie| każdą waszą potrzebę.|||

«Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną,| aby gdy wszystko się skończy,| przyjęto was do wiecznych przybytków.|||

Kto w bardzo małej sprawie jest wierny,| ten i w wielkiej będzie wierny;| a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy,| ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.|| Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni,| to kto wam prawdziwe dobro powierzy?| Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni,| to któż wam da wasze?|||

Żaden sługa nie może dwom panom służyć.| Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował;|| albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.|| Nie możecie służyć Bogu i Mamonie».|||

Słuchali tego wszystkiego| chciwi na grosz faryzeusze| i podrwiwali sobie z Niego.||

Powiedział więc do nich: «To wy właśnie| wobec ludzi udajecie sprawiedliwych,|| ale Bóg zna wasze serca.|| To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi,| obrzydliwością jest w oczach Bożych».|||

Bardzo się ucieszyłem w Panu,| że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie,|| bo istotnie staraliście się,| lecz nie mieliście do tego sposobności.|| Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku:|| ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie| w warunkach, w jakich jestem.|||

Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować.|| Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony:| i być sytym, i głód cierpieć,| obfitować i doznawać niedostatku.|| Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.|| W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku.|||

Wy, Filipianie, wiecie przecież,| że na początku głoszenia Ewangelii,| gdy opuściłem Macedonię,|| żaden z Kościołów poza wami jednymi| nie miał ze mną otwartego rachunku przychodu i rozchodu,|| bo do Tesaloniki nawet| raz i drugi przysłaliście na moje potrzeby.|| Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru,|| lecz pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro.|| Stwierdzam, że wszystko mam, i to w obfitości:|| jestem w całej pełni zaopatrzony,| otrzymawszy przez Epafrodyta od was wdzięczną woń,| ofiarę przyjemną, miłą Bogu.|||

A Bóg według swego bogactwa|| zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie| każdą waszą potrzebę.|||

«Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną,| aby gdy wszystko się skończy,| przyjęto was do wiecznych przybytków.|||

Kto w drobnej rzeczy jest wierny,| ten i w wielkiej będzie wierny;| a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy,| ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.|| Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni,| prawdziwe dobra kto wam powierzy?| Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni,| kto wam da wasze?|||

Żaden sługa nie może dwom panom służyć.| Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował;|| albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.|| Nie możecie służyć Bogu i mamonie».|||

Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze| i podrwiwali sobie z Niego.||

Powiedział więc do nich: «To wy właśnie| wobec ludzi udajecie sprawiedliwych,|| ale Bóg zna wasze serca.|| To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi,| obrzydliwością jest w oczach Bożych».|||