Pan rzekł do Mojżesza:| «Wyciosaj sobie dwie tablice z kamienia| podobne do pierwszych,| a na tych tablicach wypisz znów słowa,| jakie były na pierwszych tablicach, które potłukłeś.|| Bądź gotów jutro rano wstąpić zaraz na górę Synaj.| I zaczekasz na Mnie na wierzchu góry.| Nikt nie może wstąpić z tobą i nikt nie może się pokazać na górze.| Również mniejsze i większe bydło nie może wypasać się na zboczu góry».| Mojżesz wyciosał dwie tablice kamienne jak pierwsze,| a wstawszy rano wstąpił na górę,| jak mu nakazał Pan,| i wziął do rąk tablice kamienne.|||

 A Pan zstąpił w obłoku,| i Mojżesz zatrzymał się koło Niego,| i wypowiedział imię Pana.|| Przeszedł Pan przed jego oczyma| i wołał: «Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy,| cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność,| zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia,| przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech,| lecz nie pozostawiający go bez ukarania,| ale zsyłający kary za niegodziwość ojców| na synów i wnuków aż do trzeciego i czwartego pokolenia».|||

 I natychmiast skłonił się Mojżesz aż do ziemi i oddał pokłon.|||

 Usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa| i o miłości względem wszystkich świętych| nie zaprzestaję dziękczynienia,| wspominając was w moich modlitwach.|||

 Proszę w nich,| aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa,| Ojciec chwały,| dał wam ducha mądrości i objawienia| w głębszym poznaniu Jego samego.| Niech da wam światłe oczy dla waszego serca,| tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania,| czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych| i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących,|| na podstawie działania Jego potęgi| i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie,| gdy wskrzesił Go z martwych| i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich,| ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą,| i Mocą, i Panowaniem,| i ponad wszelkim innym imieniem| wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.|||

 I «wszystko poddał po Jego stopy»,| a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową Kościoła,| który jest Jego Ciałem,| Pełnią Tego, który napełnia wszystko| wszelkimi sposobami.|||

 «Niech się nie trwoży serce wasze.| Wierzycie w Boga?| I we Mnie wierzcie.|| W domu Ojca mego jest mieszkań wiele.| Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział.| Idę przecież przygotować wam miejsce.| A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce,| przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie,| abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.| Znacie drogę, dokąd Ja idę».|||

 Odezwał się do Niego Tomasz:| «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz.| Jak więc możemy znać drogę?».|||

 Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem| drogą i prawdą, i życiem.|| Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie».|||