Rzekł Pan do Mojżesza:| «Zawołaj mi siedemdziesięciu mężów spośród starszych Izraela,| o których wiesz, że są starszymi ludu i nadzorcami,| i przyprowadź ich do Namiotu Spotkania;|| niech tam staną razem z tobą.| Wtedy Ja zstąpię i będę z tobą mówił;| wezmę z ducha, który jest w tobie,| i dam im,| i będą razem z tobą dźwigać ciężar ludu,| a ty go sam już więcej nie będziesz musiał dźwigać».|||

   I wyszedł Mojżesz, by oznajmić ludowi słowa Pana.| Następnie zwołał siedemdziesięciu starszych ludu| i ustawił ich wokół namiotu.|| A Pan zstąpił w obłoku i mówił z nim.| Wziął z ducha, który był w nim,| i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym.|| A gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie.| Nie powtórzyło się to jednak.|||

   Dwóch mężów pozostało w obozie.| Jeden nazywał się Eldad, a drugi Medad.| Na nich też zstąpił duch,| bo należeli do wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu.| Wpadli więc w obozie w uniesienie prorockie.|||

   Przybiegł młodzieniec i doniósł Mojżeszowi:| «Eldad i Medad wpadli w obozie w uniesienie prorockie».| Jozue, syn Nuna,| który od młodości swojej był w służbie Mojżesza,| zabrał głos i rzekł:| «Mojżeszu, panie mój, zabroń im!»|| Ale Mojżesz odparł: «Czyż zazdrosny jesteś o mnie?| Oby tak cały lud Pana prorokował,| oby mu dał Pan swego ducha!»|||

   Szaweł ciągle jeszcze siał grozę| i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich.|| Udał się do arcykapłana| i poprosił go o listy do synagog w Damaszku,|| aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy| mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi,| jeśliby jakichś znalazł.|||

   Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku,| olśniła go nagle światłość z nieba.|| A gdy upadł na ziemię,| usłyszał głos, który mówił: «Szawle,| Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?»|| Powiedział: «Kto jesteś, Panie?»|||

   A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.|| Wstań i wejdź do miasta,| tam ci powiedzą, co masz czynić».|||

   Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze,| oniemieli ze zdumienia,|| słyszeli bowiem głos,| lecz nie widzieli nikogo.|| Szaweł podniósł się z ziemi,| a kiedy otworzył oczy, nic nie widział.|| Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce.|| Przez trzy dni nic nie widział| i ani nie jadł, ani nie pił.|||

   W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz.| Pan przemówił do niego w widzeniu: «Ananiaszu!».|

   A on odrzekł: «Jestem, Panie!»|

   A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą| i zapytaj w domu Judy| o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli».| (I ujrzał w widzeniu,| jak człowiek imieniem Ananiasz| wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał).||

   Odpowiedział Ananiasz: «Panie, słyszałem z wielu stron,| jak dużo złego wyrządził ten człowiek| świętym Twoim w Jerozolimie.|| I ma on także władzę od arcykapłanów| więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia».|||

   Odpowiedział mu Pan: «Idź,| bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie.| On zaniesie imię moje do pogan i królów,| i do synów Izraela.|| I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia».|||

   Wtedy Ananiasz poszedł.| Wszedł do domu, położył na nim ręce| i powiedział: «Szawle, bracie,| Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś,| przysłał mnie, abyś przejrzał| i został napełniony Duchem Świętym».|| Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok,| i został ochrzczony.| A gdy go nakarmiono, odzyskał siły.|||

   Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku| i zaraz zaczął głosić w synagogach,| że Jezus jest Synem Bożym.|||

   Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana,| żeby przyjąć chrzest od niego.| Lecz Jan powstrzymywał Go,| mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie,| a Ty przychodzisz do mnie?»|||

   Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz,| bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe».| Wtedy Mu ustąpił.|||

   A gdy Jezus został ochrzczony,| natychmiast wyszedł z wody.| A oto otworzyły Mu się niebiosa| i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę| i przychodzącego na Niego.|| A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany,| w którym mam upodobanie».|||