Mówił Bóg do Mojżesza:| «Tak powiesz synom Izraela:| „Pan,| Bóg ojców waszych,| Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba| posłał mnie do was”.|| To jest imię moje na wieki| i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia.|||

   Idź, a gdy zbierzesz starszych Izraela,| powiesz im: „Objawił mi się Pan,| Bóg ojców waszych,| Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba| i powiedział: Nawiedziłem was| i ujrzałem, co wam uczyniono w Egipcie.|| Postanowiłem więc wywieść was z ucisku w Egipcie| i zaprowadzić| do ziemi Kananejczyka, Chetyty, Amoryty,| Peryzzyty, Chiwwity i Jebusyty,| do ziemi opływającej w mleko i miód”.|| Oni tych słów usłuchają.| I pójdziesz razem ze starszymi z Izraela| do króla egipskiego| i powiecie mu: „Pan, Bóg Hebrajczyków, nam się objawił.| Pozwól nam odbyć drogę trzech dni przez pustynię,| abyśmy złożyli ofiary Panu,| Bogu naszemu”.|||

   Ja zaś wiem, że król egipski| pozwoli wam wyjść z Egiptu tylko wtedy,| gdy będzie zmuszony ręką przemożną.|| Wyciągnę przeto rękę| i uderzę Egipt różnymi cudami, jakich tam dokonam,| a wypuści was».||

   I rzekł Mojżesz do Pana:| «Wybacz, Panie, ale ja nie jestem wymowny,| od wczoraj i przedwczoraj,| a nawet od czasu, gdy przemawiasz do Twego sługi.| Ociężały usta moje i język mój zesztywniał».|| Pan zaś odrzekł: «Kto dał człowiekowi usta?| Kto czyni go niemym albo głuchym,| widzącym albo niewidomym,| czyż nie Ja,| Pan?|| Przeto idź, a Ja będę przy ustach twoich| i pouczę cię, co masz mówić».|||

   Lecz Mojżesz rzekł:| «Wybacz, Panie, ale poślij kogo innego».| I rozgniewał się Pan na Mojżesza,| mówiąc: «Czyż nie masz brata twego Aarona,| lewity?|| Wiem, że on ma łatwość przemawiania.| Oto teraz wyszedł ci na spotkanie,| a gdy cię ujrzy, szczerze się ucieszy.| Ty będziesz mówił do niego| i przekażesz te słowa w jego usta.| Ja zaś będę przy ustach twoich i jego,| i pouczę was, co winniście czynić.|| Zamiast ciebie on będzie mówić do ludu,| on będzie dla ciebie ustami,| a ty będziesz dla niego jakby Bogiem.| A laskę tę| weź do ręki,| bo nią masz dokonać znaków».|||

   I odszedł Mojżesz,| a wróciwszy do teścia swego Jetry, powiedział mu:| «Pozwól mi iść z powrotem do braci moich,| którzy są w Egipcie,| aby zobaczyć, czy są jeszcze przy życiu».| Jetro powiedział do Mojżesza: «Idź w pokoju».|||

   Bracia święci,| uczestnicy powołania niebieskiego,| zwróćcie uwagę na Apostoła i Arcykapłana naszego wyznania,| Jezusa,| bo On jest wierny Temu, który Go uczynił,| jak i Mojżesz| w całym Jego domu.|| O tyle nawet większej czci godzien jest od Mojżesza,| o ile większą cześć od domu ma jego budowniczy.|||

   Każdy bowiem dom jest przez kogoś zbudowany,| a Tym, który zbudował wszystko, jest Bóg.| I Mojżesz wprawdzie był wierny| w całym domu Jego,| ale jako sługa| na świadectwo tego, co miało być powiedziane;| Chrystus zaś, jako Syn,| był nad swoim domem.| Jego domem my jesteśmy,| jeśli ufność i chwalebną nadzieję| aż do końca wytrwale zachowamy.|||

   Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego,| rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy,| aby go przedstawić Panu.|| Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim:| «Każde pierworodne dziecko płci męskiej| będzie poświęcone Panu».|| Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic| albo dwa młode gołębie,| zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.|||

   A żył w Jerozolimie| człowiek, imieniem Symeon.| Był to człowiek prawy i pobożny,| wyczekiwał pociechy Izraela,| a Duch Święty spoczywał na nim.| Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci,| aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.|| Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni.| A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus,| aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa,| on wziął Je w objęcia,| błogosławił Boga i mówił:|

   A Jego ojciec i Matka| dziwili się temu, co o Nim mówiono.| Symeon zaś błogosławił Ich| i rzekł do Maryi, Matki Jego:| «Oto Ten| przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu,| i na znak, któremu sprzeciwiać się będą.| A Twoją duszę miecz przeniknie,| aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».|||