Gdy Mojżesz pasał owce| swego teścia, Jetry, kapłana Madianitów,| zaprowadził pewnego razu owce w głąb pustyni| i przyszedł do góry Bożej Horeb.|| Wtedy ukazał mu się Anioł Pana| w płomieniu ognia, ze środka krzewu.| Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem,| a nie spłonął od niego.|||

   Wtedy Mojżesz powiedział do siebie:| «Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku.| Dlaczego krzew się nie spala?».| Gdy zaś Pan ujrzał, że Mojżesz podchodził, żeby się przyjrzeć,| zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: «Mojżeszu,| Mojżeszu!»| On zaś odpowiedział: «Oto jestem».|| Rzekł mu Bóg: «Nie zbliżaj się tu!| Zdejm sandały z nóg,| gdyż miejsce, na którym stoisz,| jest ziemią świętą».|||

   Powiedział jeszcze Pan:| «Jestem Bogiem ojca twego,| Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba».|| Mojżesz zasłonił twarz,| bał się bowiem zwrócić oczy na Boga.|| Pan mówił: «Teraz oto doszło wołanie synów Izraela do Mnie,| bo też naocznie przekonałem się o cierpieniach,| jakie im zadają Egipcjanie.|| Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona,| i wyprowadź mój lud, Izraela, z Egiptu».|||

   A Mojżesz odrzekł Bogu: «Kimże jestem,| bym miał iść do faraona| i wyprowadzić synów Izraela z Egiptu?»| A On powiedział: «Ja będę z tobą.| Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię posłałem,| będzie to, że po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu| oddacie cześć Bogu na tej górze».|||

   Mojżesz rzekł do Boga:| «Oto pójdę do Izraelitów| i powiem im: „Bóg ojców naszych posłał mię do was”.| Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię,| to cóż im mam powiedzieć?»|| Odpowiedział Bóg Mojżeszowi:| «Ja jestem, który jestem».| I dodał: «Tak powiesz synom Izraela:| „Ja jestem” posłał mnie do was».|||

   Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?| On, który nawet własnego Syna nie oszczędził,| ale Go za nas wszystkich wydał,| jakże miałby wraz z Nim| i wszystkiego nam nie darować?|||

   Któż może wystąpić z oskarżeniem| przeciw tym, których Bóg wybrał?| Czyż Bóg, który usprawiedliwia?|| Któż może wydać wyrok potępienia?| Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć,| co więcej, zmartwychwstał,| siedzi po prawicy Boga| i przyczynia się za nami?|||

   Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej?| Utrapienie, ucisk czy prześladowanie,| głód czy nagość,| niebezpieczeństwo czy miecz?| Jak to jest napisane: «Z  powodu Ciebie| zabijają nas przez cały dzień,| uważają nas za owce przeznaczone na rzeź».|||

   Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo| dzięki Temu, który nas umiłował.|| I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie,| ani aniołowie, ani Zwierzchności,| ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe,| ani potęgi,| ani co wysokie, ani co głębokie,| ani jakiekolwiek inne stworzenie| nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga,| która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.|||

   Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła| w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem:| Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością,|| gdyż był wcześniej ode mnie».||| Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali| łaskę po łasce.|| Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza,| łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.|| Boga nikt nigdy nie widział.|| Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca,| o Nim pouczył.|||