«Miasto mamy potężne;| On jako środek ocalenia| sprawił mury i przedmurze.| Otwórzcie bramy!|| Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności;| jego charakter stateczny| Ty kształtujesz w pokoju,| w pokoju, bo Tobie zaufał.|||

   Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze,| bo Pan jest wiekuistą Skałą!|| Bo On poniżył przebywających na szczytach,| upokorzył miasto niedostępne,| upokorzył je aż do ziemi, sprawił, że w proch runęło.|| Podepcą je nogi, nogi biednych| i stopy ubogich».|||

   Ścieżka sprawiedliwego jest prosta,| Ty równasz prawą drogę sprawiedliwego.| Także na ścieżce Twoich sądów, o Panie,| my również oczekujemy Ciebie;|| imię twoje i pamięć o Tobie to upragnienie duszy.|||

   Ożyją Twoi umarli,| zmartwychwstaną ich trupy,| obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu,| bo rosa Twoja jest rosą światłości,| a ziemia wyda cienie zmarłych.|||

   Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie,| jest nowym stworzeniem.| To, co dawne, minęło,| a oto wszystko stało się nowe.|| Wszystko zaś to pochodzi od Boga,| który pojednał nas z sobą przez Chrystusa| i zlecił nam posługę jednania.|| Albowiem w Chrystusie| Bóg pojednał ze sobą świat,| nie poczytując ludziom ich grzechów,| nam zaś przekazując słowo pojednania.|| Tak więc w imieniu Chrystusa| spełniamy posłannictwo jakby Boga samego,| który przez nas udziela napomnień.|||

   W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem.|| On to dla nas grzechem uczynił| Tego, który nie znał grzechu,| abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.|||

   «Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością,| że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali,| uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem».|||

   Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca i zapytali Piotra i pozostałych apostołów:| «Cóż mamy czynić, bracia?»| Powiedział do nich Piotr:| «Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się| w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych,| a weźmiecie w darze Ducha Świętego.|| Bo dla was jest obietnica| i dla dzieci waszych,| i dla wszystkich, którzy są daleko,| a których powoła Pan| Bóg nasz».|||

   W wielu też innych słowach dawał świadectwo| i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia».||

   Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni.| I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.|||

   Trwali oni w nauce apostołów i we wspólnocie,| w łamaniu chleba i w modlitwie.|||

   Bojaźń ogarniała każdego,| gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów.| Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem| i wszystko mieli wspólne.|| Sprzedawali majątki i dobra| i rozdzielali je każdemu według potrzeby.|||

   Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni,| a łamiąc chleb po domach,| przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca.| Wielbili Boga,| a cały lud odnosił się do nich życzliwie.|| Pan zaś| przymnażał im tych, którzy dostępowali zbawienia.|||

   Było to wieczorem| owego pierwszego dnia tygodnia.| Tam gdzie przebywali uczniowie,| drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami.|| Jezus wszedł,| stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!»|| A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok.| Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.|||

   A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam!| Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam».|| Po tych słowach tchnął na nich| i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego!| Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone,| a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».|||

   Ale Tomasz,| jeden z Dwunastu, zwany Didymos,| nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus.|| Inni zaś uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»||

   Ale on| rzekł do nich:| «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ| i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ,| i nie włożę ręki mojej do boku Jego,| nie uwierzę».|||

   A po ośmiu dniach,| kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi,| Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych,| stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!»| Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec| i zobacz moje ręce.| Podnieś rękę i włóż ją do mego boku,| i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».||

   Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!»||

   Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś;| błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».|||

   I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze,| uczynił Jezus wobec uczniów.|| Te zaś zapisano, abyście wierzyli,| że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym,| i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.|||