Ja wypatrywać będę Pana,| wyczekiwać na Boga zbawienia mojego:| Bóg mój mnie wysłucha.|||

   Nie wesel się nade mną, nieprzyjaciółko moja;| choć upadłem, powstanę,| choć siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją.|||

   Gniew Pański muszę znieść, bom zgrzeszył przeciw Niemu,| aż rozsądzi moją sprawę i przywróci mi prawo;| wywiedzie mnie na światło, będę oglądał zbawcze Jego dzieła.|||

   Niegdyś byliście ciemnością,| lecz teraz jesteście światłością w Panu:|| postępujcie jak dzieci światłości.|| Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda.|| Badajcie, co jest miłe Panu.| I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności,| a raczej piętnując, nawracajcie tamtych.|| O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu,| wstyd nawet mówić.|| Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane| stają się jawne dzięki światłu,| bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem.|||

   Dlatego się mówi: «Zbudź się, o śpiący,| i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus».|||

   Jezus przechodząc obok ujrzał pewnego człowieka,| niewidomego od urodzenia.|| Splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego,| i rzekł do niego: «Idź, obmyj się w sadzawce Siloe»,| co się tłumaczy: Posłany.|| On więc odszedł, obmył się i wrócił widząc.|||

   A sąsiedzi| i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka,| mówili: «Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze?»|| Jedni twierdzili: «Tak, to jest ten»,| a inni przeczyli: «Nie, jest tylko do tamtego podobny».| On zaś mówił: «To ja jestem».||

   Zaprowadzili więc tego człowieka,| niedawno jeszcze niewidomego,| do faryzeuszów.|| A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto| i otworzył mu oczy,| był szabat.|| I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał.| Powiedział do nich: «Położył mi błoto na oczy,| obmyłem się i widzę».|||

   Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli:| «Człowiek ten nie jest od Boga,| bo nie zachowuje szabatu».|| Inni powiedzieli: «Ale w jaki sposób| człowiek grzeszny może czynić takie znaki?»| I powstało wśród nich rozdwojenie.|| Ponownie więc zwrócili się do niewidomego:| «A ty, co o Nim myślisz| w związku z tym, że ci otworzył oczy?»| Odpowiedział: «To jest prorok».||

   Na to dali mu taką odpowiedź: «Cały urodziłeś się w grzechach,| a śmiesz nas pouczać?»| I precz go wyrzucili.|||

   Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz,| i spotkawszy go rzekł do niego:| «Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?»| On odpowiedział: «A któż to jest, Panie,| abym w Niego uwierzył?»|| Rzekł do niego Jezus: «Jest Nim Ten, którego widzisz| i który mówi do ciebie».| On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!»| i oddał Mu pokłon.|||