Synowie Izraela rozbili obóz w Refidim,| ale lud pragnął tam wody| i dlatego szemrał przeciw Mojżeszowi| i mówił: «Czy po to wyprowadziłeś nas z Egiptu,| aby nas, nasze dzieci i nasze bydło wydać na śmierć z pragnienia?»|| Mojżesz wołał wtedy do Pana| i mówił: «Co mam uczynić z tym ludem? Niewiele brakuje, a ukamienują mnie!»|||

   Pan odpowiedział Mojżeszowi: «Wyjdź przed lud| i weź kilku ze starszych Izraela ze sobą.| Weź w rękę laskę, którą uderzyłeś Nil, i idź.| Oto Ja stanę przed tobą na skale, na Horebie.|| Uderzysz w skałę,| a wypłynie z niej woda,| i lud zaspokoi swe pragnienie».|||

   Mojżesz uczynił tak na oczach starszyzny izraelskiej.| I nazwał to miejsce Massa i Meriba,| ponieważ tutaj kłócili się Izraelici| i wystawiali Pana na próbę,| mówiąc: «Czy też Pan jest rzeczywiście wśród nas, czy nie?»|||

   Dostąpiwszy usprawiedliwienia przez łaskę,| zachowajmy pokój z Bogiem| przez Pana naszego Jezusa Chrystusa,| dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp| do tej łaski, w której trwamy| i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.|||

   A nadzieja zawieść nie może,| ponieważ miłość Boża| rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego,| który został nam dany.|| Chrystus bowiem umarł za nas jako za grzeszników| w oznaczonym czasie,| gdyśmy jeszcze byli bezsilni.|| A nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością.|| Chociaż| może jeszcze za człowieka życzliwego| odważyłby się ktoś ponieść śmierć.|| Bóg zaś okazuje nam swoją miłość| przez to, że Chrystus umarł za nas,| gdyśmy byli jeszcze grzesznikami.|||

   Jezus przybył do miasteczka samarytańskiego, zwanego Sychar,| w pobliżu pola, które niegdyś dał Jakub synowi swemu, Józefowi.| Było tam źródło Jakuba.| Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni.| Było to około szóstej godziny.|||

   Nadeszła tam kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody.| Jezus rzekł do niej: «Daj Mi pić».| Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta dla zakupienia żywności.|||

   Na to rzekła do Niego Samarytanka:| «Jakżeż Ty będąc Żydem,| prosisz mnie, Samarytankę,| bym Ci dała się napić?»|| Żydzi bowiem z Samarytanami unikają się nawzajem.|||

   Jezus odpowiedział jej na to:| «O, gdybyś znała dar Boży| i wiedziała, kim jest| Ten, kto ci mówi: „Daj Mi się napić”| – prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej».|||

   Powiedziała do Niego kobieta: «Panie,| nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka.| Skądże więc weźmiesz wody żywej?| Czy Ty| jesteś większy od ojca naszego Jakuba,| który dał nam tę studnię,| z której pił i on sam, i jego synowie i jego bydło?»|||

   W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus:| «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął.|| Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam,| nie będzie pragnął na wieki,|| lecz woda, którą Ja mu dam,| stanie się w nim źródłem wody| wytryskającej ku życiu wiecznemu».|||

   Rzekła do Niego kobieta: «Daj mi tej wody,| abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać.|| Widzę, że jesteś prorokiem.| Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze,| a wy| mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce,| gdzie należy czcić Boga».|||

   Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, niewiasto,| że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie| nie będziecie czcili Ojca.|| Wy| czcicie to, czego nie znacie,| my czcimy to, co znamy,| ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów.|| Nadchodzi jednak godzina,| owszem już jest,| kiedy to prawdziwi czciciele| będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie,| i takich to czcicieli chce mieć Ojciec.|| Bóg jest duchem;| potrzeba więc, by czciciele Jego| oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».|||

   Rzekła do Niego kobieta: «Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem.| A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko».|||

   Powiedział do niej Jezus: «Jestem| Nim| Ja,| który z tobą mówię».|||

   Wielu Samarytan z owego miasta| zaczęło w Niego wierzyć dzięki słowu kobiety.| Kiedy więc Samarytanie przybyli do Niego,| prosili Go, aby u nich pozostał.| Pozostał tam zatem dwa dni.| I o wiele więcej ich uwierzyło na Jego słowo,| a do tej kobiety mówili:| «Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu,| na własne bowiem uszy usłyszeliśmy| i jesteśmy przekonani, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata».|||