Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć,| wzywajcie Go, dopóki jest blisko.|| Niechaj bezbożny porzuci swą drogę| i człowiek nieprawy swoje knowania.|| Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje,| i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu.|||

   Bo myśli moje nie są myślami waszymi| ani wasze drogi moimi drogami, mówi Pan.|| Bo jak niebiosa górują nad ziemią,| tak drogi moje nad waszymi drogami| i myśli moje nad myślami waszymi.|||

   Bracia moi umiłowani, wprowadzajcie zaś słowo w czyn,| a nie bądźcie tylko słuchaczami| oszukującymi samych siebie.|| Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go,| podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze| swe naturalne odbicie.| Bo przyjrzał się sobie,| odszedł| i zaraz zapomniał, jakim był.|| Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo,| Prawo wolności,| i wytrwa w nim,| ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania,| ale wykonawcą dzieła;|| wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.|||

   Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego,| lecz łudząc serce swoje| nie powściąga swego języka,| to pobożność jego pozbawiona jest podstaw.|| Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca| wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach| i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata.|||

   Teraz raduję się w cierpieniach za was| i ze swej strony| w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa| dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.|| Jego sługą stałem się według zleconego mi wobec was Bożego włodarstwa:| mam wypełnić posłannictwo głoszenia słowa Bożego.|||

   Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń,| teraz została objawiona Jego świętym,| którym Bóg zechciał oznajmić,| jak wielkie jest bogactwo chwały| tej tajemnicy pośród pogan.|||

   Jest nią Chrystus pośród nas| − nadzieja chwały.|||

   Jego to głosimy,| upominając każdego człowieka| i ucząc każdego człowieka z całą mądrością,| aby każdego człowieka| okazać doskonałym w Chrystusie.|||

   Duch wyprowadził Jezusa na pustynię,| aby był kuszony przez diabła.|| A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy,| odczuł w końcu głód.|||

   Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego:| «Jeśli jesteś Synem Bożym,| powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem».||

   Lecz On mu odparł: «Napisane jest:| Nie samym chlebem żyje człowiek,| lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych».|||

   Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego,| postawił na narożniku świątyni| i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół,| jest przecież napisane:| Aniołom swoim rozkaże o tobie,| a na rękach nosić cię będą,| byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamieńť.||

   Odrzekł mu Jezus: «Ale jest napisane także:| Nie będziesz wystawiał na próbę| Pana, Boga swego».|||

   Jeszcze raz| wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę,| pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych| i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko,| jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon».||

   Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie!| Jest bowiem napisane: „Panu, Bogu swemu,| będziesz oddawał pokłon| i Jemu samemu służyć będziesz”».|||

   Wtedy opuścił Go diabeł,| a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.|||