Znaki lektorskie:
||| = d³uga przerwa
|| = ¶rednia przerwa
| = krótka przerwa
↓ = obni¿enie g³osu
↑ = podniesienie g³osu
podkre¶lenie =
= akcent logiczny lub gramatyczny
podkre¶lenie =
= mocny akcent logiczny

Kontakt: Ika


 

Oaza Nowego ¯ycia stopnia pierwszego, dzieñ Zwiastowania
Dzieñ pierwszy: Bóg chce uczyniæ twoje ¿ycie piêknym, bo ciê ukocha³

 
PIERWSZE CZYTANIE: Lm 3, 17-26 (LM VII, 365)

Czytanie z Ksiêgi Lamentacji Jeremiasza.

   Pozbawi³e¶ m± duszê spokoju, zapomnia³em o szczê¶ciu.| I rzek³em: «Przepad³a moc moja| i ufno¶æ moja w Panu».|||

   Wspomnienie udrêki i nêdzy – to pio³un i trucizna;| stale je wspomina, rozwa¿a we mnie dusza.|| Biorê to sobie do serca, dlatego te¿ ufam:||

   Nie wyczerpa³a siê lito¶æ Pana, mi³o¶æ nie zgas³a.| Odnawia siê ona co rano: ogromna Twa wierno¶æ.|||

   «Dzia³em mym Pan» – mówi moja dusza,| dlatego czekam na Niego.|||

   Dobry jest Pan dla ufnych,| dla duszy, która Go szuka.| Dobrze jest| czekaæ w milczeniu ratunku od Pana.|||

   Oto s³owo Bo¿e.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 25(24), 4bc-5ab. 8-9. 10 i 14 (LM I, 42)
REFREN: Do Ciebie, Panie, wznoszê moj± duszê.

    Daj mi poznaæ Twoje drogi, Panie, *
    Naucz mnie chodziæ Twoimi ¶cie¿kami.
    Prowad¼ mnie w prawdzie wed³ug Twych pouczeñ, *
    Bo¿e i Zbawco w Tobie mam nadziejê.

Dobry jest Pan i prawy, *
dlatego wskazuje drogê grzesznikom.
Pomaga pokornym czyniæ dobrze, *
pokornych uczy dróg swoich.

    Wszystkie ¶cie¿ki Pana s± pewne i pe³ne ³aski *
    dla strzeg±cych Jego praw i przymierza.
    Bóg powierza swe zamiary tym, którzy siê Go boj± *
    i objawia im swoje przymierze.

 

 

DRUGIE CZYTANIE: Rz 8, 28-39 (por. LM VII, 62. 369)

Czytanie z listu ¶wiêtego Paw³a Aposto³a do Rzymian.

Bracia:|

   Wiemy, ¿e Bóg z tymi, którzy Go mi³uj±,| wspó³dzia³a we wszystkim dla ich dobra,| z tymi, którzy s± powo³ani wed³ug Jego zamiaru.|| Albowiem tych, których od wieków pozna³,| tych te¿ przeznaczy³| na to, by siê stali na wzór obrazu Jego Syna,| aby On by³ pierworodnym miêdzy wielu braæmi.|| Tych za¶, których przeznaczy³, tych te¿ powo³a³,| a których powo³a³, tych te¿ usprawiedliwi³,| a których usprawiedliwi³, tych te¿ obdarzy³ chwa³±.|||

   Có¿ wiêc na to powiemy?| Je¿eli Bóg z nami, któ¿ przeciwko nam?| On, który nawet w³asnego Syna nie oszczêdzi³,| ale Go za nas wszystkich wyda³,| jak¿e mia³by wraz z Nim| i wszystkiego nam nie darowaæ?|||

   Któ¿ mo¿e wyst±piæ z oskar¿eniem| przeciw tym, których Bóg wybra³?|| Czy¿ Bóg, który usprawiedliwia?| Któ¿ mo¿e wydaæ wyrok potêpienia?| Czy Chrystus Jezus, który poniós³ za nas ¶mieræ,| co wiêcej − zmartwychwsta³,| siedzi po prawicy Boga| i przyczynia siê za nami?|||

   Któ¿ nas mo¿e od³±czyæ od mi³o¶ci Chrystusowej?| Utrapienie, ucisk czy prze¶ladowanie,| g³ód czy nago¶æ,| niebezpieczeñstwo czy miecz?|| Jak to jest napisane:| Z powodu Ciebie| zabijaj± nas przez ca³y dzieñ,| uwa¿aj± nas za owce przeznaczone na rze¼.|||

   Ale we wszystkim tym odnosimy pe³ne zwyciêstwo| dziêki Temu, który nas umi³owa³.|| I jestem pewien, ¿e ani ¶mieræ, ani ¿ycie,| ani anio³owie, ani Zwierzchno¶ci,| ani rzeczy tera¼niejsze, ani przysz³e,| ani moce, ani co wysokie, ani co g³êbokie,| ani jakiekolwiek inne stworzenie| nie zdo³a nas od³±czyæ od mi³o¶ci Boga,| która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.|||

   Oto s³owo Bo¿e.

 

 

¦PIEW PRZED EWANGELI¡: £k 1, 38
Oto ja s³u¿ebnica Pañska,
niech mi siê stanie wed³ug twego s³owa.

 
EWANGELIA: £k 1, 26-38 (LM I, 131)

S³owa Ewangelii wed³ug ¶wiêtego £ukasza.

   Bóg pos³a³ anio³a Gabriela| do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,| do Dziewicy po¶lubionej mê¿owi,| imieniem Józef, z rodu Dawida;| a Dziewicy by³o na imiê Maryja.||

   Anio³ wszed³ do Niej i rzek³: «B±d¼ pozdrowiona, pe³na ³aski,| Pan z Tob±,| b³ogos³awiona jeste¶ miêdzy niewiastami».|||

   Ona zmiesza³a siê na te s³owa| i rozwa¿a³a, co mia³oby znaczyæ to pozdrowienie.||

   Lecz anio³ rzek³ do Niej: «Nie bój siê, Maryjo,| znalaz³a¶ bowiem ³askê u Boga.|| Oto poczniesz i porodzisz Syna,| któremu nadasz imiê Jezus.|| Bêdzie, On wielki i bêdzie nazwany Synem Najwy¿szego,| a Pan Bóg| da Mu tron Jego praojca, Dawida.|| Bêdzie panowa³ nad domem Jakuba na wieki,| a Jego panowaniu nie bêdzie koñca«.|||

   Na to Maryja rzek³a do anio³a:| «Jak¿e siê to stanie, skoro nie znam mê¿a?»|||

   Anio³ jej odpowiedzia³: «Duch ¦wiêty zst±pi na Ciebie| i moc Najwy¿szego os³oni Ciê.|| Dlatego te¿ ¦wiête, które siê narodzi,| bêdzie nazwane Synem Bo¿ym.|| A oto równie¿ krewna Twoja, El¿bieta,| poczê³a w swej staro¶ci syna,| i jest ju¿ w szóstym miesi±cu| ta, która uchodzi za niep³odn±.|| Dla Boga bowiem nie ma nic niemo¿liwego».|||

   Na to rzek³a Maryja: «Oto ja s³u¿ebnica Pañska,| niech mi siê stanie wed³ug twego s³owa».|| Wtedy odszed³ od Niej anio³.|||

   Oto s³owo Pañskie.