Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo| przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli nie tylko mężczyźni,| lecz także kobiety| oraz wszyscy inni, którzy byli w stanie je zrozumieć.|| I czytał z tej księgi,| zwrócony do placu| znajdującego się przed Bramą Wodną,| od rana aż do południa|| przed mężczyznami, kobietami| i tymi, którzy rozumieli;|| a uszy całego ludu| były zwrócone ku księdze Prawa.|||

   Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu,| które zrobiono w tym celu.|| Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu,| znajdował się bowiem wyżej niż cały lud;|| a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł.|| I Ezdrasz błogosławił Pana,| wielkiego Boga,|| a cały lud| podnosząc ręce swoje,| odpowiedział: «Amen!| Amen!»|| Potem oddali pokłon| i padli przed Panem na kolana,|| twarzą dotykając ziemi.|||

   Czytano więc z tej księgi,| księgi Prawa Bożego,| dobitnie,| z dodaniem objaśnienia,| tak że lud rozumiał czytanie.|| Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik,| oraz kapłan-pisarz Ezdrasz,| jak i lewici, którzy pouczali lud,| rzekli do całego ludu:|| «Ten dzień| jest poświęcony Panu, Bogu waszemu.|| Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!»|| Cały lud bowiem płakał,| gdy usłyszał słowa Prawa.|| I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie,| spożywajcie potrawy świąteczne| i pijcie słodkie napoje,| poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma:|| albowiem poświęcony jest ten dzień Panu naszemu.|| A nie bądźcie przygnębieni,|| gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».|||

   Kiedy Jakub, wyszedłszy z Beer-Szeby, wędrował do Charanu,| trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg,| gdyż słońce już zaszło.|| Wziął więc z tego miejsca kamień| i podłożył go sobie pod głowę,| układając się do snu na tym właśnie miejscu.|||

   We śnie ujrzał drabinę| opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba,| oraz aniołów Bożych,| którzy wchodzili i schodzili na dół.|| A oto Pan| stał na jej szczycie| i mówił: «Ja jestem Pan,| Bóg Abrahama i Bóg Izaaka.|| Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu.|| A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi,|| ty zaś rozprzestrzenisz się| na zachód i na wschód,| na północ i na południe;|| wszystkie plemiona ziemi| otrzymają błogosławieństwo| przez ciebie i przez twych potomków.|| Ja jestem z tobą| i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz;|| a potem sprowadzę cię do tego kraju.|| Bo nie opuszczę cię,| dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję».|||

   A gdy Jakub zbudził się ze snu,| pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu,| a ja nie wiedziałem».|||

   I zdjęty trwogą| rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą!|| Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba!»|| Wstawszy więc rano,| wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę,|| postawił go jako stelę| i rozlał na jego wierzchu oliwę.|||

   Jozue zbudował ołtarz dla Pana,| Boga Izraela,| na górze Ebal,|| jak rozkazał Mojżesz, sługa Pana,| synom Izraela|| i jak napisano w księdze Prawa Mojżesza:| Ołtarz z kamieni surowych,| nie ociosanych żelazem.|| Na nim złożono dla Pana ofiary uwielbienia i pojednania.|| Jozue sporządził tamże na kamieniach odpis Prawa,| które Mojżesz spisał dla synów Izraela.|||

   Następnie cały Izrael i jego starsi,| zwierzchnicy ludu i sędziowie,| zarówno cudzoziemcy, jak i współplemienni,| stanęli po obu stronach Arki,| naprzeciw kapłanów i lewitów,|| połowa po stronie góry Garizim,| a druga połowa po stronie góry Ebal,| jak już uprzednio zarządził Mojżesz,| sługa Pana,| aby pobłogosławić lud Izraela.|| Następnie Jozue odczytał wszystkie słowa Prawa,| błogosławieństwo i przekleństwo,| wszystkie dokładnie, jak napisano w księdze Prawa.|| Nie opuścił Jozue ani jednego polecenia| danego przez Mojżesza,| ale odczytał je wobec całego zgromadzenia Izraela,|| w obecności kobiet, dzieci i cudzoziemców,| którzy zamieszkali wśród ludności.|||

   Dwudziestego piątego dnia, dziewiątego miesiąca,| to jest miesiąca Kislew,| sto czterdziestego ósmego roku| wstali wcześnie rano|| i zgodnie z Prawem złożyli ofiarę| na nowym ołtarzu całopalenia, który wybudowali.|| Dokładnie w tym samym czasie| i tego samego dnia,| którego poganie go zbezcześcili,| został on na nowo poświęcony|| przy śpiewie pieśni| i grze na cytrach, harfach i cymbałach.|||

   Cały lud upadł na twarz,| oddał pokłon i aż pod niebo wysławiał| Tego, który im zesłał takie szczęście.|| Przez osiem dni obchodzili poświęcenie ołtarza,| a przy tym pełni radości składali całopalenia,| ofiary pojednania i uwielbienia.|| Fasadę świątyni ozdobili złotymi wieńcami i małymi tarczami,| odbudowali bramy i pomieszczenia dla kapłanów| i drzwi do nich pozakładali,|| a między ludem panowała bardzo wielka radość| z tego powodu, że skończyła się hańba,| którą sprowadzili poganie.|||

   Juda zaś,| jego bracia i całe zgromadzenie Izraela| postanowili, że uroczystość poświęcenia ołtarza| będą z weselem i radością obchodzili| z roku na rok przez osiem dni,| począwszy od dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew.|||

   Bracia trwali w nauce Apostołów i we wspólnocie,| w łamaniu chleba i w modlitwie.||

   Bojaźń ogarniała każdego,| gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów.|| Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem| i wszystko mieli wspólne.|| Sprzedawali majątki i dobra| i rozdzielali je każdemu według potrzeby.|||

   Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni,|| a łamiąc chleb po domach,| przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca.|| Wielbili Boga,| a cały lud odnosił się do nich życzliwie.|| Pan zaś przymnażał im codziennie| tych, którzy dostępowali zbawienia.|||

   Przyszedł inny anioł| i stanął przy ołtarzu,| mając złote naczynie na żar,|| i dano mu wiele kadzideł,| aby złożył je w ofierze| jako modlitwy wszystkich świętych,| na złotym ołtarzu, który jest tronem.|| I wzniósł się dym kadzideł, jako modlitwy świętych,| z ręki anioła| przed Bogiem.|||

   Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy,| czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa?|| Chleb, który łamiemy,| czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa?|| Ponieważ jeden jest chleb,| przeto my,| liczni,| tworzymy jedno ciało.|| Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.|||

   Przypatrzcie się Izraelowi według ciała.|| Czyż nie są w jedności z ołtarzem| ci, którzy spożywają z ofiar na ołtarzu złożonych?|| Lecz po cóż to mówię?|| Czy może jest czymś| ofiara złożona bożkom?|| Albo czy sam bożek jest czymś?|| Ależ właśnie to, co ofiarują poganie,| demonom składają w ofierze,| a nie Bogu.|| Nie chciałbym,| byście mieli coś wspólnego z demonami.|| Nie możecie pić| z kielicha Pana i z kielicha demonów;|| nie możecie zasiadać przy stole Pana| i przy stole demonów.|||

   Jezus Chrystus wczoraj i dziś,| ten sam także na wieki.|| Nie dajcie się uwieść różnym naukom,|| dobrze bowiem jest wzmacniać serce łaską,| a nie pokarmami, które nie przynoszą korzyści| tym, co się o nie ubiegają.|||

   Mamy ołtarz,| z którego nie mają prawa spożywać| ci, którzy służą przybytkowi.|| Ciała bowiem tych zwierząt, których krew arcykapłan wnosi do świątyni| jako ofiarę przebłagalną,| pali się za obozem.|| Dlatego i Jezus,| aby krwią swoją uświęcić lud,| cierpiał poza miastem.|| Również i my wyjdźmy do Niego poza obóz,| dzieląc z Nim Jego urągania.|| Nie mamy tutaj trwałego miasta,| ale szukamy tego, które ma przyjść.|| Przez Niego więc| składajmy Bogu ofiarę czci| ustawicznie,|| to jest owoc warg, które wyznają Jego imię.|||

   Kobieta z Samarii powiedziała do Jezusa:|

   «Panie,| widzę, że jesteś prorokiem.|| Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze,| a wy| mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce,| gdzie należy czcić Boga».||

   Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, niewiasto,| że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie| nie będziecie czcili Ojca.|| Wy| czcicie to, czego nie znacie,| my czcimy to, co znamy,| ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów.|| Nadchodzi jednak godzina,| owszem już jest,| kiedy to prawdziwi czciciele| będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie,| i takich to czcicieli chce mieć Ojciec.|| Bóg jest duchem;| potrzeba więc, by czciciele Jego| oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».|||

   Jezus powiedział do tłumu:| «Teraz odbywa się sąd nad światem.|| Teraz władca tego świata| zostanie precz wyrzucony.||

   A Ja,| gdy zostanę nad ziemię wywyższony,| przyciągnę wszystkich do siebie».|| To powiedział| zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.|||

   Na to tłum Mu odpowiedział:| «Myśmy się dowiedzieli z Prawa,| że Mesjasz ma trwać na wieki.|| Jakżeż Ty możesz mówić,| że potrzeba wywyższyć Syna Człowieczego?|| Któż to jest ten Syn Człowieczy?»|||

   Odpowiedział więc im Jezus:| «Jeszcze przez krótki czas| przebywa wśród was światłość.|| Chodźcie, dopóki macie światłość,| aby was ciemność nie ogarnęła.|| A kto chodzi w ciemności,| nie wie, dokąd idzie.||

   Dopóki światłość macie, wierzcie w światłość,| abyście byli synami światłości».|||

   Najmilsi moi,| strzeżcie się bałwochwalstwa.|| Mówię jak do ludzi rozsądnych.|| Zresztą osądźcie sami| to, co mówię:|| Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy,| czy nie jest udziałem we krwi Chrystusa?|| Chleb, który łamiemy,| czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa?|| Ponieważ jeden jest chleb,|| przeto my,| liczni,| tworzymy jedno ciało.|| Wszyscy bowiem| bierzemy z tego samego chleba.|| Przypatrzcie się Izraelowi według ciała.|| Czyż nie są w jedności z ołtarzem| ci, którzy spożywają z ofiar| na ołtarzu złożonych?|||

   Lecz po cóż to mówię?|| Czy może jest czymś ofiara złożona bożkom?| Albo czy sam bożek jest czymś?|| Ależ właśnie to, co ofiarują poganie,| demonom składają w ofierze, a nie Bogu.|| Nie chciałbym, byście mieli coś wspólnego z demonami.|| Nie możecie pić z kielicha Pana| i z kielicha demonów;|| nie możecie zasiadać przy stole Pana| i przy stole demonów.|| Czyż będziemy pobudzali Pana do zazdrości?|| Czyż jesteśmy mocniejsi od Niego?|||

   Ja otrzymałem od Pana| to, co wam przekazuję,|| że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany,| wziął chleb|| i dzięki uczyniwszy połamał| i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane.|| Czyńcie to na moją pamiątkę».|| Podobnie| skończywszy wieczerzę, wziął kielich,| mówiąc: «Kielich ten| jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej.|| Czyńcie to, ile razy pić będziecie,| na moją pamiątkę».|||

   Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb| albo pijecie kielich,|| śmierć Pańską głosicie,| aż przyjdzie.|||

   Matka synów Zebedeusza| podeszła do Jezusa ze swoimi synami| i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła.||

   On ją zapytał: «Czego pragniesz?»||

   Rzekła Mu: «Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie| zasiedli w Twoim królestwie| jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie».||

   Odpowiadając, Jezus, rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie.|| Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?»||

   Odpowiedzieli Mu: «Możemy».||

   On rzekł do nich: «Kielich mój pić będziecie.|| Nie do Mnie jednak| należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej,|| ale dostanie się ono| tym, dla których mój Ojciec je przygotował».|||

   Gdy dziesięciu pozostałych to usłyszało,| oburzyli się na tych dwóch braci.|||

   A Jezus przywołał ich do siebie| i rzekł: «Wiecie, że władcy narodów uciskają je,| a wielcy dają odczuć swą władzę.|| Nie tak| będzie u was.|| Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim,| niech będzie waszym sługą.|| A kto by chciał być pierwszym między wami,| niech będzie niewolnikiem waszym.|| Na wzór Syna Człowieczego,|| który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć| i dać swoje życie na okup za wielu».|||

   W pierwszy Dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę,| zapytali Jezusa Jego uczniowie:| «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania,| żebyś mógł spożyć Paschę?»||

   I posłał dwóch spośród swoich uczniów| z tym poleceniem: «Idźcie do miasta,| a spotka się z wami człowiek niosący dzban wody.|| Idźcie za nim| i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta:| Gdzie jest dla Mnie izba,| w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?”|| On wskaże wam na górze salę| dużą, usłaną i gotową.|| Tam przegotujcie dla nas».|||

   Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta,| gdzie znaleźli, tak jak im powiedział,| i przygotowali Paschę.|||

   A gdy jedli,| wziął chleb, odmówił błogosławieństwo,| połamał go i dał im| mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje».|| Potem wziął kielich| i odmówiwszy dziękczynienie, dał im,| i pili z niego wszyscy.||

   I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza,| która za wielu będzie wylana.|| Zaprawdę, powiadam wam:| Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu|| aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy| w królestwie Bożym».|||

   Po odśpiewaniu hymnu| wyszli w stronę Góry Oliwnej.|||

   Salomon stanął przed ołtarzem Pana| wobec całego zgromadzenia izraelskiego| i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł:| «O Panie, Boże Izraela!|| Nie ma takiego Boga jak Ty| ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi,| tak zachowującego przymierze i łaskę| względem Twoich sług,| którzy czczą Cię z całego swego serca.|||

   Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi?|| Przecież niebo| i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć,| a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem.|||

   Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie,| o Boże mój, Panie,| i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę,| w której dziś Twój sługa| stara się ubłagać Cię| o to, aby w nocy i w dzień| Twoje oczy patrzyły na tę świątynię.|| Jest to miejsce, o którym powiedziałeś:| „Tam będzie moje imię”,| tak aby wysłuchać modlitwę,| którą zanosi Twój sługa na tym miejscu.|| Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi| i Twego ludu, Izraela,| ilekroć modlić się będzie na tym miejscu.|| Ty zaś wysłuchaj| na miejscu Twego przebywania w niebie.|| Nie tylko wysłuchaj,| ale też przebacz!».|||

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 84(83), 3-4. 5 i 10. 11
REFREN (por. 2): Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.

    Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. *
    Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
    Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
    gdzie złoży swe pisklęta: *
    przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim , Panie, *
nieustannie Cię wielbiąc.
Spójrz, Boże, tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twego Pomazańca.

    Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
    lepszy jest niż innych tysiące:
    wolę stać w progu mojego Boga *
    niż mieszkać w namiotach grzeszników.

17
PIERWSZE CZYTANIE: 2 Krn 5, 6-8. 9b. 10. 13 – 6, 2
Chwała Boża wypełnia świątynię

Czytanie z Drugiej Księgi Kronik.

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: 1 Krn 29, 10-11ab. 11c-12
REFREN (por. 13b): Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.

    Bądź błogosławiony, o Panie, Boże ojca naszego, Izraela, *
    na wieki wieków.
    Twoja jest, o Panie, wielkość, moc, sława, majestat i chwała, *
    bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje.

Do Ciebie, Panie należy królowanie. *
i ten, co głowę wznosi ponad wszystkich.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzi, †
Ty nad wszystkim panujesz, a w ręku Twoim moc i siła, *
i ręką Twoją wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

18
PIERWSZE CZYTANIE: Iz 56, 1. 6-7
Dom mój będzie nazwany domem modlitwy

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Tak mówi Pan:

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 84(83), 3-4. 5 i 10. 11
REFREN (Ap 21, 3b): Oto mieszkanie Pana Boga z ludźmi.

    Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. *
    Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
    Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
    gdzie złoży swe pisklęta: *
    przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim , Panie, *
nieustannie Cię wielbiąc.
Spójrz, Boże, tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twego Pomazańca.

    Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
    lepszy jest niż innych tysiące:
    wolę stać w progu mojego Boga *
    niż mieszkać w namiotach grzeszników.

19
PIERWSZE CZYTANIE: Ez 43, 1-2. 4-7a
Świątynia pełna chwały Boga

Czytanie z Księgi proroka Ezechiela.

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: 1 Krn 29, 10-11ab. 11c-12
REFREN (por. 13b): Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.

    Bądź błogosławiony, o Panie, Boże ojca naszego, Izraela, *
    na wieki wieków.
    Twoja jest, o Panie, wielkość, moc, sława, majestat i chwała, *
    bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje.

Do Ciebie, Panie należy królowanie. *
i ten, co głowę wznosi ponad wszystkich.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzi, †
Ty nad wszystkim panujesz, a w ręku Twoim moc i siła, *
i ręką Twoją wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

20
PIERWSZE CZYTANIE: Ez 47, 1-2. 8-9. 12
Woda wypływająca ze świątyni niesie życie

Czytanie z Księgi proroka Ezechiela.

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 46(45), 2-3. 5-6. 8-9
REFREN (por. 6): Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła.

    Bóg jest dla nas ucieczką i siłą, *
    najpewniejszą pomocą w trudnościach.
    Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia *
    i góry zapadły w otchłań morza.

Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, *
najświętszy przybytek Najwyższego.
Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje, *
Bóg je wspomoże o świcie.

    Pan Zastępów jest z nami, *
    Bóg Jakuba jest naszą obroną.
    Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, *
    zdumiewające dzieła, których dokonał na ziemi.

PIERWSZE CZYTANIE W OKRESIE WIELKANOCNYM

21
PIERWSZE CZYTANIE: Dz 7, 44-50
Bóg nie mieszka w dziełach rąk ludzkich

Czytanie z Dziejów Apostolskich.

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 95(94), 1-2. 4-5. 6-7ab
REFREN (por. 2): Stańmy z radością przed obliczem Pana.
ALBO: Alleluja.

    Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
    wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia,
    stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
    radośnie śpiewajmy Mu pieśni.

W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.

    Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
    zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył.
    Albowiem On jest naszym Bogiem, *
    a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.

22
PIERWSZE CZYTANIE: Ap 21, 1-5a
Przybytek Boga z ludźmi

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana.

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 84(83), 3-4. 5 i 10. 11
REFREN (Ap 21, 3b): Oto mieszkanie Pana Boga z ludźmi.
ALBO: Alleluja.

    Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. *
    Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
    Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
    gdzie złoży swe pisklęta: *
    przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim , Panie, *
nieustannie Cię wielbiąc.
Spójrz, Boże, tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twego Pomazańca.

    Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
    lepszy jest niż innych tysiące:
    wolę stać w progu mojego Boga, *
    niż mieszkać w namiotach grzeszników.

23
PIERWSZE CZYTANIE: Ap 21, 9b-14
Kościół oblubienicą Chrystusa

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła.

   Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 122(121), 1-2. 3-4. 8-9
REFREN (por. 1): Idźmy z radością do świątyni Pana.
ALBO: Alleluja.

    Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
    «Pójdziemy do domu Pana».
    Już stoją nasze stopy *
    w twoich bramach, Jeruzalem.

Jeruzalem, wzniesione jak miasto *
gęsto i ściśle zabudowane.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.

    Ze względu na braci moich i przyjaciół *
    będę wołał: «Pokój z tobą».
    Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
    modlę się o dobro dla ciebie.

DRUGIE CZYTANIE do wyboru:
24 1 Kor 3, 9b-11. 16-17 Jesteście świątynią Boga
25 Ef 2, 19-22 Kościół materialny jest obrazem Kościoła niewidzialnego
26 Hbr 12, 18-19. 22-24 Wyższość świątyni Nowego Testamentu
27 1 P 2, 4-9 Żywe kamienie tworzą duchową świątynię

24
DRUGIE CZYTANIE: 1 Kor 3, 9b-11. 16-17
Jesteście świątynią Boga

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.

Bracia:

   Oto słowo Boże.

 
W święta i wspomnienia:
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 84(83), 3-4. 5 i 10. 11
REFREN (por. 2): Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.

    Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich.  *
    Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
    Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
    gdzie złoży swe pisklęta: *
    przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie Cię wielbiąc.
Spójrz, Boże, tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twego Pomazańca.

    Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
    lepszy jest niż innych tysiące:
    wolę stać w progu mojego Boga, *
    niż mieszkać w namiotach grzeszników.

25
DRUGIE CZYTANIE: Ef 2, 19-22
Kościół materialny jest obrazem Kościoła niewidzialnego

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.

Bracia:|

   Oto słowo Boże.

 
W święta i wspomnienia:
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 122(121), 1-2. 3-4. 8-9
REFREN (por. 1): Idźmy z radością do świątyni Pana.

    Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
    «Pójdziemy do domu Pana».
    Już stoją nasze stopy *
    w twoich bramach, Jeruzalem.

Jeruzalem, wzniesione jak miasto *
gęsto i ściśle zabudowane.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.

    Ze względu na braci moich i przyjaciół *
    będę wołał: «Pokój z tobą».
    Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
    modlę się o dobro dla ciebie.

26
DRUGIE CZYTANIE: Hbr 12, 18-19. 22-24
Wyższość świątyni Nowego Testamentu

Czytanie z Listu do Hebrajczyków.

Bracia:

   Oto słowo Boże.

 
W święta i wspomnienia:
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 95(94), 1-2. 4-5. 6-7ab
REFREN (por. 2): Stańmy z radością przed obliczem Pana.

    Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
    wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia,
    stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,  *
    radośnie śpiewajmy Mu pieśni.

W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.

    Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
    zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył.
    Albowiem On jest naszym Bogiem, *
    a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.

27
DRUGIE CZYTANIE: 1 P 2, 4-9
Żywe kamienie tworzą duchową świątynię

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Piotra Apostoła.

Bracia:|

   Oto słowo Boże.

 
W święta i wspomnienia:
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 118(117), 15-16. 19-20. 22-23. 27
REFREN (por. 1): Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.

    Głosy radości z ocalenia *
    w namiotach sprawiedliwych:
    «Prawica Pańska wzniesiona wysoko, *
    prawica Pańska moc okazała».

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.

    Kamień odrzucony przez budujących *
    stał się kamieniem węgielnym.
    Stało się to przez Pana *
    i cudem jest w naszych oczach.

Pan jest Bogiem *
i daje nam światło;
ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.

EWANGELIA do wyboru:
28 Mt 16, 13-19 Kościół zbudowany na Piotrze
29 Łk 19, 1-10 Dzisiaj zbawienie stało się udziałem tego domu
30 J 2, 13-22 Oczyszczenie świątyni
31 J 4, 19-24 Prawdziwi czciciele Boga
32 J 10, 22-30 Uroczystość poświęcenia świątyni w Jerozolimie

 
28
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: Mt 16, 18
Ty jesteś Piotr – Opoka
i na tej opoce zbuduję mój Kościół,
a bramy piekielne go nie przemogą.

 
EWANGELIA: Mt 16, 13-19
Kościół zbudowany na Piotrze

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

   Oto słowo Pańskie.

29
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: Por Mt 7, 8
W moim domu ten, kto prosi, otrzymuje,
kto szuka, znajduje, a kołaczącemu otworzą.

 
EWANGELIA: Łk 19, 1-10
Dzisiaj zbawienie stało się udziałem tego domu

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

   Oto słowo Pańskie.

30
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: 2 Krl 7, 16
Wybrałem i uświęciłem tę świątynię,
aby moja obecność trwała tam na wieki.

 
EWANGELIA: J 2, 13-22
Oczyszczenie świątyni

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

   Oto słowo Pańskie.

31
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: Por. J 4, 24
Ojciec chce mieć prawdziwych czcicieli,
którzy będą oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie.

 
EWANGELIA: J 4, 19-24
Prawdziwi czciciele Boga

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

   Oto słowo Pańskie.

32
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: Ap 21, 3
Oto przybytek Boga z ludźmi:
i zamieszka razem z nimi.

 
EWANGELIA: J 10, 22-30
Uroczystość poświęcenia świątyni w Jerozolimie

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

   Oto słowo Pańskie.