1977 List do gospodarzy
1978 Odezwa do parafii
 

29 IX 1977

Zostałem poinformowany przez Krajowe Duszpasterstwo Służby Liturgicznej że dzieje się Pani krzywda ze strony miejscowych władz administracyjnych z powodu przyjęcia do swego domu na zamieszkanie młodzieży katolickiej odprawiającej w okresie wakacyjnym rekolekcje oazowe pod kierunkiem kapłanów-duszpasterzy.

Rekolekcje te są przejawem legalnej i uznanej przez Władze Centralne działalności duszpasterskiej Kościoła, dlatego nakładanie kar przez Kolegium ds. Wykroczeń za udzielenie gościny uczestnikom rekolekcji należy uznać za krzywdzące i niesprawiedliwe oraz za nadużycie władzy administracyjnej.

Może więc Pani, wraz z rodziną, która również współuczestniczy w tych przykrościach, odnieść do siebie słowa Chrystusa z Ewangelii: Błogosławieni, którzy prześladowania cierpią dla sprawiedliwości, albowiem ich jest Królestwo niebieskie (Mt 5, 10). Zachęcam więc do cierpliwego i pogodnego znoszenia przykrości doznanych z powodu przekonań religijnych oraz do modlitwy za ludzi postępujących wbrew sumieniu.

Z naszej strony zapewniamy, że dołożymy wszelkich starań u najwyższych czynników państwowych, aby − za Waszą życzliwość dla młodzieży katolickiej − nie stała się Wam krzywda ze strony władz terenowych.

Krajowe Duszpasterstwo Służby Liturgicznej organizujące z ramienia Episkopatu Polski rekolekcje oazowe będzie nadal na bieżąco śledziło przebieg wydarzeń i w razie potrzeby przyjdzie z pomocą prawną i materialną.

Ks. F. Blachnicki, Godziny Taboru. Carlsberg-Lublin 1989, s. 90.

30 VI 1978

Wobec ataków na ruch oazowy wyrażonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych w liście do Sekretarza Episkopatu Polski o nielegalność, konspirację, antysocjalizm, dysydenctwo itp. Kardynał Karol Wojtyła skierował jak poprzedniego roku odezwę do parafii w sprawie rekolekcji, znając hasło pracy tego roku w Ruchu Światło-Życie: „Głosić Ewangelię”.

W ciągu miesięcy letnich odbywają się w Waszej Parafii wakacyjne rekolekcje młodzieżowe. Rekolekcje takie organizowane są na terenie naszej Archidiecezji w różnych parafiach. Mają one na celu dopomóc chłopcom i dziewczętom w kształtowaniu chrześcijańskiej osobowości przez spotkanie z Bogiem w warunkach sprzyjających modlitwie i przemyśleniu podstawowych spraw swego życia. Mają także dopomóc młodym w odnalezieniu swego miejsca w Kościele i w świecie. Mają wychować dobrych synów Ojczyzny przywiązanych do kultury i historii własnego Narodu.

Kościół, którego posłannictwem przekazanym przez samego Chrystusa Pana jest głoszenie Ewangelii, ma obowiązek podejmować różnego rodzaju działalność w tym kierunku. Działalność rekolekcyjna nie jest czymś nowym w Kościele. Prowadzona była na szeroką skalę przed wojną. Dlatego też i ta obecna działalność rekolekcyjna jest normalną pracą Kościoła wynikającą z jego zadań religijnych i duszpasterskich.

Pragnę bardzo serdecznie polecić zespoły rekolekcyjne zarówno Księdzu Proboszczowi, Jego współpracownikom, jak też i całej wspólnocie parafialnej. Dziękując za gościnę, pragnę prosić Wszystkich o życzliwość i poparcie dla całej pracy rekolekcyjnej.

Szczególnie dziękuję właścicielom domów, którzy użyczają miejsca młodzieży i rekolekcjonistom podczas rekolekcji. Wyrażam nadzieję, że nie będą natrafiali na przykrości ze strony czynników administracyjnych. Ostatnia Konferencja Plenarna Episkopatu przypomniała, że wakacyjne rekolekcje młodzieżowe są zwyczajnym i legalnym − bo zgodnym z konstytucją naszego Państwa środkiem działalności duszpasterskiej Kościoła. Stwarzanie przeszkód dla tej działalności polskie społeczeństwo katolickie musiałoby uznać za łamanie podstawowych wymagań wolności religijnej.

Ks. F. Blachnicki, Godziny Taboru. Carlsberg-Lublin 1989, s. 91.